maan
De zacht rode volle maan
neem ik onder mijn armen
mee naar binnen
doe er een kleedje om heen
hij is nu van mij
niemand mag hem meer zien
genoeg onrust is gezaaid
vooral bij mij
hij houdt zich stil
voor even
de splinters in mijn ziel
maan beschenen
nemen gigantische vormen aan
van draken en doders
worstelend
om het grote gelijk
dat niet bestaat zoals ik weet
dat besef doet het kleedje verdwijnen
de maan lacht glimmend
neemt haar plaats weer in
en beschijnt
illusies
Geplaatst in de categorie: emoties