PATTY HARPENAU
Het was er weer, het diepste wezen
Dat zij tijdens haar reis vergat
Er kwam ook zoveel op haar pad
Het wou haar vormen leren lezen
Achter de dingen die verrezen
Symbolen van een habitat
In haar inmiddels postgevat
Nadat uit haar Achillespezen
De pijlen van de lessen staken
Die de rabbijn haar had geleerd
Het universum is een laken
Waarop je na gerijpt ontwaken
Je dankgebeden projecteert
Daarna helpt het je codes kraken
Geplaatst in de categorie: mystiek