Netgedichten

netgedicht (nr. 44.947):

Reis door Jordanië

De woestijnrotsen
zijn door talloze eeuwen
verweerd en gekneed:
reuze druipsteengestalten
van de hete buitenlucht.

Mensen lopen druk;
ezels en kamelen zien
dit loom soezend aan.

Gebroken tempels
en verstilde theaters
spreken altijd nog
naast Oosterse paleizen
van Romeinse heersers.

De bergen zijn vol
stapels huizen, die ogen
als woestijngrond.

Puffen en zweten
in de bouwvallige stad,
waar eens fonteinen
hoog en nevelig spoten,
woelig leven verfristen.

Blije stemmen en
een schoon park geven leven
aan de berg Nebo,
waar de geëerde Mozes
de wereld mocht verlaten.