Netgedichten

netgedicht (nr. 45.079):

eeuwig leven

als ik ooit dood ga
als het dan per se moet…

dan wil ik onder de grond
geen vuur maar aarde
liefst zonder kist
zodat zonder enig beletsel
maden wormen microben schimmeldraden
nematoden doodgravers en pissebedden
mij verkleinen en verteren
tot hapklare moleculen

in mijn dode hand houd ik een kastanje
die ontkiemt terwijl ik verteer
die mij van top tot teen doorwortelt
en door mij
dank zij mij
uitgroeit tot een forse boom

zodat ik samen met mijn boom
elk voorjaar witte bloesems draag
elke zomer schaduw geef
elke herfst neerdwarrel
elke winter in mijn knoppen schuil

ja, zelfs als ik dood ben
dan nog wil ik leven