- plooien -
dat wat komen moet is onvermijdelijk
er zitten geen plooien
waar ze horen
de stof is glad en strak
het zwart duwt zonder vrezen
de leemte ruw naar voren
dof gemis beklopt mij wee van binnen
mijn hand omsluit het strak en wit
maar dat wat komen moet is onvermijdelijk
we hebben niets omklemd
en weten niet waarom
de tijd van daar was rozerood
en zwanger van het dorsten
we weten niet wanneer of waar
maar strijden zonder aarzeling
naar dat wat komen moet is onvermijdelijk.
Geplaatst in de categorie: liefde