Wat ik op de vloedlijn vond..

De noorden wind orakelt in
voorvluchtige en duistere vlagen,
het getij is haar zekerheden kwijt,
vergeten naar de bekende weg
op het strand te vragen.

Dat was de tijd dat ik de zee verstond,
dat de golven konden redetwisten rij
naar rij , stuivende koppen sloten een
nieuw verbond uit de diepten van mijn
hart, tot verspringend tij dit verslond.

Herboren uit de wieren en de
blauwe algen, bollen tranen over
het zand van beide wangen, ze
verbleken als de zonstralen rijzen
uit een lege schoot lijken ze verloren.

Verlangens dreven voorbij als ik kon verwachten,
tot in het werpen van een dieptelood, de echo’s
van verhalen worden zwakker, voorbij de dood
de magere ribben van mijn idealen bleven achter in
het zand. Dat was alles wat ik op de vloedlijn vond.

Schrijver: Pama, 31 december 2012

pebmartenskpnmail.nl

De ribben van ideale

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 160