De vogels fluiten

Behoedzaam volgen mijn vingers
het spoor van leven op zijn gezicht.
Laat mijn vinger één moment
rusten op zijn gesloten mond.
Tracht zijn eenzame handen
te warmen met de mijne.

De stilte vult zich met flarden verleden.
Een vroege fietstocht over paarse hei, wij
oogsten zwijgend uit zwarte grond,
handen vol paarse bessen.
Aanmoedigen langs de lijn, terwijl jij
wist, inzicht wint van techniek.

Mijn jeugdjaren, kort,
een aaneenschakeling van onopvallend leven.
Nu een hapering in dit schijnbare rimpelloze bestaan.

Hoor jij de vogels fluiten?

leven vogels fluiten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 951