Netgedichten

netgedicht (nr. 46.654):

macabere dans

even was ik daar
waar grijze schimmen wonen
doorzichtige wezens
soms zacht gekleurd
bewegend in een macabere dans

hulpeloos keek ik rond
had nog geen binding
met wat daar heerste
mijn ziel loste op in niets
het leek als was mijn weg ten einde

onwerkelijk stond ik daar
maar met kracht zocht mijn hart
naar de waarde van het leven
mijn geest keerde terug
er werd mij een tweede kans gegeven.