voetnoot
in de vrieskou van alle dag
gloeit het gevoel van warmte soms
nog als het echt tastbaar is
begrip is een enkeling gegeven
liever kruipt men veilig in zijn schulp
koesteren we bezittingen achter
het schrikdraad van kwetsbaarheid
tegen beter weten in brallen we wartaal
en verlengen de zinnen tot pseudo-verhalen...
leer mij de feiten onder ogen zien
wij voelen immers allemaal
de striemen op de rug
jezelf zijn blijft een dagtaak
die niet voor iedereen is weggelegd
Geplaatst in de categorie: maatschappij
Goed gedicht.