Netgedichten

netgedicht (nr. 47.191):

dierbaar

wanneer ik niet meer in de stilte kan staan
verlies ik mijn woning
van plek tot plek

mijn ziel zal rukken aan ijzeren luiken
de dood ingaan, het lichaam nog vrij

plichtsgetrouw zal ik gebaren
naar honderd bomen
in een seizoen verwacht

jij kan me dan tot stof verbleken
van eind tot eind naar een ijdele nacht
het kind verstuiven, het laatste dak

hier of het hiernamaals boven

- zonder rust
werd het argeloze nooit verpacht -

Schrijver: kerima ellouise, 28 februari 2013

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

dierbaar

3.0 met 10 stemmen

281

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 3 maart 2013; Vasthouden maar toch weggeven. (zo las ik...)
Wederom bijzonder Kerima.

Naam:: hans rauch
Datum:: 28 februari 2013; Kerima,
Hier past slechts een devoot respect.
Meesterlijk mooi en gedragen.
kwoudatikdatzokon

Naam:: Pama
Datum:: 28 februari 2013
Email:: pebmartenskpnmail.nl; Hieruit spreekt de verpersonificatie van de liefde naar de Poëzie en naar de wereld in het algemeen. Heel mooi.

Naam:: wietekind
Datum:: 28 februari 2013; van einder tot einder klinken deze woorden. tussen bomenrijen van beelden.

Geef je reactie op deze inzending: