INTERMEZZO
Men valt binnen,
struikelend,
ontdoet en ontknoopt zich,
gooit het haar los,
verlost zich van beknelde voeten.
Gedachten stromen
uit ontgrendelde kooien,
vliegen doelloos in het rond.
Zuurstof wordt bijgetankt.
Zware lucht
van zwijgende woorden
benevelt ieder
tot een roes verzonken.
Anderen spelen nu het spel
Dromen dringen zich op
Een baby slaapt
Een hond die snurkt
Een kind die zuigt
de tijd uit een rietje.
En groeit van verlangen
naar buiten.
Wachtkamer.
Inzender: Ingrid Zalme, 11 maart 2013
Geplaatst in de categorie: tijd