inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 47.338):

INTERMEZZO

Men valt binnen,
struikelend,
ontdoet en ontknoopt zich,
gooit het haar los,
verlost zich van beknelde voeten.
Gedachten stromen
uit ontgrendelde kooien,
vliegen doelloos in het rond.
Zuurstof wordt bijgetankt.
Zware lucht
van zwijgende woorden
benevelt ieder
tot een roes verzonken.

Anderen spelen nu het spel

Dromen dringen zich op
Een baby slaapt
Een hond die snurkt
Een kind die zuigt
de tijd uit een rietje.
En groeit van verlangen
naar buiten.

Wachtkamer.

Schrijver: Imiza
Inzender: Ingrid Zalme, 11 maart 2013


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 240

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
kerima ellouise
Datum:
12 maart 2013
het moment daar van geboorte...zo lees ik...
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
12 maart 2013
Heel intrigerend gedicht dat zich lijkt af te spelen in een soort van zwangerschaps-ntermezzo, waar het kind verlangend naar buiten groeit, van de oude staat van zijn naar de nieuwe.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)