Een enkele wee heimt na
de zee loost zonder einde
het hoofd vol met gedachten
de meeste verdwijnen weer snel
als verse voetstappen langs de vloedlijn
ik laat ze maar komen en weer gaan
een enkele wee blijft heimen
zoals dat gaat bij hersenspinsels
in het land van Halfslaap
terwijl de regen al weer boogt
vlijmt één wolk nog scherp na
ik groet de dag, verwelkom de zon
want de zon troost zilte ogen
ook al is het oud soms zeer
Geplaatst in de categorie: verdriet
Mooi gedicht.