Netgedichten

netgedicht (nr. 47.651):

Het voorjaar

Het komt dus toch, ik zie de lucht al kleuren
met tere tinten uit een droom ontwaakt.
Heel binnenkort gaan weer de bloemen geuren
en zoveel dat ons koude hart weer raakt

zal gauw verschijnen in de ochtenduren;
ik kan het wachten nu haast niet meer aan.
De lente met haar licht zal weerom duren
tot alle bloesems langzaam zijn vergaan.

De mensen worden blij en zullen zingen
en kinderen gaan buitelen in 't gras
alsof er nooit een winter heeft bestaan.

O mensen, laat ons hoopvol verder gaan
herinnerend hoe 't voorjaar telkens was
en dat de warmte allen wil omringen.