Witte regenbogen?
Zijn het maar wollen dromen?
Toch het verleden leeft, het
krijgt een onweerstaanbaar
vervolg uit de beker die ik
tijdloos leegdrink, de hoorn
eerder gevuld met eb en vloed
van het geluk , regelmatig
verkort en vervlogen, wreed
verkleurd in witte regenbogen
in de hartstocht van het bloed.
De bodem is nog niet bereikt
omdat ik de toekomst niet overzie,
eindeloze put van medelijden, wat
ik niet bedoel, gedempt, gestut en
gevoed door lief en leed, de jaren
liggen grijpbaar in een open schaal,
de bron waarin ik de kwetsbare
verlangens koel, waaruit ik ademhaal
en samen met het licht en
schaduw het leven deel.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 12 april 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie