inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 47.830):

“Het besluipt me.”

Het is gulzig water
dat me dorstig maakt,
schuimende beken
waarin ik weerloos
in ten onder ga, het
is de fluister toon
die mijn stemwind
spreken laat, het staat
voor de reikwijdte zover
ik ooit kon denken.

Het is het brood wat
de honger steelt, een
wuivend bos die het
zachtjes streelt, een
bodemloze slaap in de
wakende droom tussen
het zwarte licht en het
verlichte kwaad wat het
in nachten met me deelt.

Het is een schrander dier dat
mijn bloed besluipt, het is de
opmaat naar de kus uit een
vruchtbaar lichaam wat willig
openslaat, het kruipt door het
oog van alle tederheid, het
stuit me op de vlucht, het roemt
zijn naam in de dageraad, het schuilt
in de wellust van plezier, het laat mij
het syndroom even tijdloos te zijn.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 18 april 2013


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 258

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Gerhard Burgers
Datum:
6 mei 2013
Pama, subliem
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
20 april 2013
Mooi dit lied tussen droom en verlangen ....
Naam:
Imiza
Datum:
19 april 2013
fraai, ook met foto
Naam:
kerima ellouise
Datum:
19 april 2013
ik sluit me bij Jeroen aan...heel graag gelezen, herlezen!
Naam:
Jeroen Splinterman
Datum:
18 april 2013
Het gedicht leest als een bizarre droom, die toch zo herkenbaar en dichtbij is, ik heb het graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)