De woorden waaien met de wind
De woorden waaien met de wind
tot ik misschien een antwoord vind;
de vragen drijven dromend voort.
Er is het pasgeboren kind,
de moeder die het aan zich bindt
en alles wat weer herbegint,
maar nergens klinkt het slotakkoord
tenzij voor wie aandachtig hoort
de woorden waaiend in de wind.
Geplaatst in de categorie: filosofie
overledenen in zitten of is dat te ver gezocht?
Het antwoord wordt weggeblazen