eenzaam woud
ik herinner mij een tuin
die vol spiegels was
waarin men glazen schoenen droeg
de zon scheen er bleek
boven onze jonge waanzin
het veroveren van de borsten
deze dagen die verdriet verslonden
kanonnen vuurden op ons ritme
ik herinner mij de eerste stenen
een omhelzing in lantaarnlicht
dat jij in de hoek van de tuin
een viool bespeelde, tranensnaren
of je de grijze toren reeds kende
die verrijst in een eenzaam woud
zijn fundamenten in het hart bouwt
zijn stenen zoekt bij de bron
Geplaatst in de categorie: afscheid
schoonheid, hoop en wijsheid zich hier in dit
eenzaam woud bevinden?