Netgedichten

netgedicht (nr. 48.149):

legenden?

Verhalen schuilen in de kraters van de maan
op de autocue van schaduwen zijn ze te lezen
in de achtergrond van de hemel letterlijk vertaald
voor de overlevering in tijdsbeeld blijft het vrezen
de schoonheid in tekst van de vrije liefde betaald.

Apotheose van verbeelding, de beleving herhaald,
in de huid van eeuwen worden teksten lichter
loopt een huivering door de onomwonden tijd
schuilen er valkuilen in de verzen van de dichter
in het voor – en naspel van de heerlijke zonden.

Verdwaald in de lusten van een ongelijke strijd
vallen voorbestemde woorden in het niet, zullen
bruiden blijvend bloeien in voorspoed en verdriet,
daarmede is dit verhaal nog lang niet uit, wat
echt is bleef, de rest verwaaid in een stil geluid.

Maan en aarde zwerven door stelsels
van de sterren, wie dicht die leeft in een
eindeloze baan van z’n legenden, er valt
nog zoveel te erven voor we sterven.