Een heengaan
Heimelijk kwam het kleine vergeten,
het maakte haar soms boos,
even niet meer weten,
een mens, zo veder broos.
Dagen gaan nu zonder weten
heen, in stilte, akelig duister,
gekomen is het machtige vergeten,
vervlogen zijn haar levenslust en luister.
Laatst, even nog het klare,
iets dat herkenning bood,
uit lang vervlogen kinderjaren,
een heengaan…zonder dood.
Geplaatst in de categorie: verdriet