inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.400):

de nevelgrijze mantel van het raadsel

men mocht hem niet storen
en immer ging hij moe naar huis
hij liep verkeerde kamers binnen
zei zelden doodgewone dingen

het was ook nooit vandaag
in de sporen van zijn vinden
de deur alweer naar buiten
vergeten vrouw en kind

hij liet geen enkele schaduw achter
en over uitgezongen stromen
spande hij met grote bogen
de beweging van de wind

zo werd een uur een jaar
na jaar

maar nimmer in zijn vreemde ernst
kon hij vorm geven aan het water
dat tussen oevers het licht deed leven

Schrijver: kerima ellouise, 16 juni 2013


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 222

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Naam:
Alexander Peters
Datum:
17 juni 2013
Mag ik irmlinda bedanken voor de uitleg.
Naam:
Pama
Datum:
17 juni 2013
De donkere mantel van de toekomst is gevoerd door de persoon die hem draagt. Die van mij is tot de draad versleten. Mooie metafische regels, Kerima.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
17 juni 2013
Alexander...hij is zo bezig, in zijn eigen wereld, met de zoektocht om het raadsel van het leven op te lossen, dat hij vergeet te leven ...
Naam:
Alexander Peters
Datum:
17 juni 2013
is het erg dat ik zeg dat ik het niet snap. Kan iemand het uitleggen dat ik dit niet zie?
Naam:
Irmlinda de Vries
Datum:
17 juni 2013
De hoofdpersoon blijkt zo ontheemd van zichzelf en de vraag rijst of er een weg terug is uit dit goed en indringend geschreven doolhof...
Mooi hoor Kerima!
Naam:
wonderwhy
Datum:
17 juni 2013
tussen de nevels van de geest doen woorden raadsels zweven. knap weer.
Naam:
Martien Montanus
Datum:
16 juni 2013
Raadselachtig mooi!
Naam:
Rudolf
Datum:
16 juni 2013
Heel mooi.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)