lampionnen
als een jonge vogel die
los van zijn nest wil komen
slaat het kind zijn armen
fladderend op en neer
het ondoorgrondelijke water
kan het tere niet dragen
opent de stomme onverzadigbare kaken
om de mond te snoeren van het weerloze
kruipend neemt het stille geweld bezit
van wat het niet tillen kan
als het kind de kleine armen strekt
buigt de duisternis voor
de dieproze hemel die zich langzaam
vult met kleurige lampionnen
Geplaatst in de categorie: overlijden