Ondergroei

hemeltergend, zo angstig vaag
sluiert het licht in mijn handpalm
geborgen in de schelpenkraag
van het duin zonder strohalm

dat als zachte aarde begon
maar in schaduw vlucht
voor de adem van uw zon
vanwege ontederheid berucht

zie de wolken buiten bereik
ik adem in, ik adem uit
vraag me af waar ik naar kijk
naar windstilte zonder geluid

de randen aan herinneringspijn
rafelen van getergd verleden
zouden de wolken er nog zijn
als ik tijdloos ben weggegleden

of vallen kusten droog
in een vloed van tranenzout
zonder opschrift of betoog
en zijn mijn kindskinderen oud

eindigheid ondergeschiktheid nietigheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 2 stemmen 154