Wind, water en herinneringen

Niet terugkerend op mijn schreden,
sporen trekkend in het zand,
wroet ik even in mijn verleden.
Zomaar ergens, op het strand.

Niet spannend, niet spectaculair,
zwart-wit beelden gaan voorbij.
Het leven, niet altijd even fair,
het liet zijn sporen na bij mij.

En toch, na bijna 57 lange jaren,
blijf ik het zien: de zonnige kant.
De wind speelt zacht door m'n haren
en veegt sporen weg hier in 't zand.

Wind, blijf waaien en blijf spelen,
maar laat mij achter, met 'n lach.
Er is iets wat ik zou willen delen:
Zie hier, een wonderschone dag.

Schrijver: Jos Witteman, 20 augustus 2013

joswittemangmail.com

zee

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 147