Netgedichten

netgedicht (nr. 49.256):

Onbreekbare tijd

(de helft terug)

Een dag als geen ander
rond het eind van het elfde
en de start van het twaalf-
de uur. Informatief was

hoewel - toen ik -
voor even, tafels zag zweven
stemmen werden gesmoord
en licht uit mijn ogen verdween
gestrekt en evenwijdig aan
een deel van de bureaus met stoel

minuten werden
uren, en uren daarop
volgend werden dagdelen
van donker en licht

dat na twee etmalen terug was
na onbreekbare tijd zonder be-
geerte
handen en voeten gebonden
aan apparatuur die prevelt
maar tegelijk mijn leven redt
memorie-kort toen zeer zwaar beproefd

-geluk-

opdat mijn langtermijngeheugen
nooit en te nimmer het onrecht
vergeet...