Habar
het sneeuwlicht neemt
aarzelend afscheid
als de lente losbarst
het hart breekt open
het wrikt zich los
uit de omklemming
van roestige vleugels
oude woorden verdwijnen
een voor een
het buigzame hart geeft zich over
aan het blauwe uur van de ochtend
het wil glanzend leven
en opgaan in de tijd
totdat het geel-oranje
verdwijnt uit de zon
die haastig de horizon nadert
het hart leegt
onder het gewicht van schaamte
de beker van gebroken dromen
de winter duurt langer
dan de tijd
Geplaatst in de categorie: afscheid