Ik sprokkel...
als regendruppels
laat je tranen zweven
ze blijven hangen
aan wimpers en wangen
geen woorden
overbodige woorden
ze mengen zich
tot een geheel
het doek
blijft op een kier
een wazige uitvoering
voltrekt zich op een toneel
twijfels
geraken als zandkorrels
rond een zee van vragen
ze schuren diepere lagen
-
ik sprokkel vrolijkheid
uit elke zomerzin
de wereld van morgen
het licht dat ik bemin
Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 27 oktober 2013
Geplaatst in de categorie: verdriet
Een prachtig gedicht Hilly, mooi ook de passende foto hierbij!
fijn geschuurd verwoord...