De boog van de schepper
Door de boog van de schepping
aan te spannen sluist het beeld van
gisteren door het innerlijke oog.
Raakt z’n pijl de roos van het licht
waar de schaduw van de tijd de
rug recht in zijn afgesloten kooi.
We zijn een theater van het geluid,
souffleurs van een glorierijk verleden
meningen en stemmingen uit het heden.
Publiek, de dichters op de eerste rij van
blinde stoelen, mijn plaats is achteraan
onder het oog van het gebrandmerkte raam.
Waardoor de maan van zieners schijnt
voor de dichtregels die ons raken, al dan
niet op rijm, voor alles wat we denken te zijn.
Sculptuur van onszelf, onderhuids gestoken
illustratie van realiteit of schijn verwijzend
naar de zon met zijn gebroken ogen, een
wederkerig refrein, mooier wordt het niet.
... Uit de bundel: Er is geen verlies van tijd. ...
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 28 oktober 2013
Geplaatst in de categorie: filosofie