Bij het opstomend tij
op het hoogste duin staat een man
de voeten in het zand geplant
tot aan de schuimkragen
rollen zijn woorden
als verse vis
uit oude kranten
ik ben een eilander, ik ben
zeewier en watertander
een worm uit deze aardkloot
maar nooit, nooit, nooit
een stadsidioot
Geplaatst in de categorie: individu