Bloemen op een zondagskleed
Voor Micheline
haar ogen vinden de schaduw
het licht in mijmerwolken
boven een stille zee
ze draagt haar leven
als kunstgeverfde bloemen
op een zondagskleed
ze weet
de zomerzwaluwen gaan
het afscheid rust
in een vleugelzwaai
elk jaar weer de herfst
waarin ze vergeet-mij-nietjes
wiegt in lenteliedjes
ze gelooft
in de streling van elk seizoen
de vuurgloed van het licht
spint een levensdraad
schrijft woordkruimels
tot een voedzaam gedicht
ze is een merel
die in dauwdruppelklanken
het ochtenduur bezingt
-
ik lees haar ogenblik
haar ademtocht
waarmee ze haar wereld omringt
Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 19 november 2013
Geplaatst in de categorie: taal