Netgedichten

netgedicht (nr. 50.175):

een beeld, nog dichterbij

ik zou een vers willen schrijven
over de ochtend, het ruisend geluid
van winterkoude waarin mijn hart hangt

misschien is het de eenzaamheid
die in wezen niet verandert of de minnaar
uit mijn dromen en ik van mezelve genoeg

ik volg de banen, de wolken dieper,
over het bleek, getralied gras
dat als een bevroren pijn in de tijd ligt

dit is het uur waarin alles
nog zonder woorden komt

Zie ook: http://www.youtube.com/wa...v=7mDobjBUKDo&feature=youtu.be

Schrijver: kerima ellouise, 12 december 2013

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

nog dicht

4.0 met 6 stemmen

300

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: Jules Grandgagnage
Datum:: 13 maart 2014; Ik sluit mij aan bij vorige sprekers... erg geslaagd gedicht.

Naam:: Imiza
Datum:: 5 januari 2014; mooi gelaagd gedicht,breekbaar en doorzichtig

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 14 december 2013; In de ochtend waarin de stilte de aarde aanraakt.
Daarin soms wat eenzaamheid...Mooi gedicht Kerima.

Naam:: Jan Haak
Datum:: 13 december 2013; Een mooi uur om van stil van te genieten...

Naam:: Willeke Tjassens
Datum:: 13 december 2013; Mooi verwoord, en zelfs in de laatste zin...zonder woorden.

Naam:: hans_
Datum:: 12 december 2013
Email:: hrauchsimpc.nl; Mooi verwoorde emotie als ochtend-mijmering

Naam:: wietenswaard
Datum:: 12 december 2013; dit zijn toch weer van die heerlijke verzekens, ze drijven, ze glijden op onze winterse adem. het zijn wolkjes puur glas.

Geef je reactie op deze inzending: