Was mijn oude jas wel versleten?
Seconden gaan te rap om
in uren te sparen, wat ons
bindt is tijd, gesponnen op
een wiel met wit en zwart garen
waarin we ons in vluchtigheid
ontmoeten en misschien dan
zwaaien we wel naar elkaar.
Gehuld in een universele habijt
om niet in het bloed van ongeduld te
verdrinken, vervagen verwachtingen
in onze voetafdruk in de stuifregen
van het vroege voorjaar om deze
herhaaldelijk te laten weer klinken.
Al moeten we bekennen dat we
elkaar nog steeds niet leren
kennen, wat ons scheidt is
gezaaid door onbekendheid en
angstige gedachten om samen
door die ene poort te gaan, die
alleen voor moed en liefde opendraait.
Was dat niet de boodschap uit een stal?
En blijft de vraag:
Was mijn oude jas wel echt versleten?
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 25 december 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie
Mooi geschreven.