kerkbezoek

Omzichtig kijk ik de straat door,
niemand.
Snel stap ik naar binnen
de deur bonst achter mij dicht met een dof geluid.

Langzaam schuifel ik de kerk door
eeuwenoude grafstenen, versleten tegels
rijen banken, vaal donkerbruin
als het bier van gisteravond,
hoog het bewerkte gewelf.
De stilte is benauwend, stroperig muf
alleen God weet hoelang al.

Vooraan, twee treden op het doopvont,
als vanzelf zakt mijn hand het bekken in
leeg natuurlijk.
Dan glijden mijn ogen langs het oude orgel
omhoog naar het houten kruisgewelf,
pas gerestaureerd, schoongemaakt?
Ik weet het niet
kan mij ook niet zoveel schelen.
In gedachten ga ik de preekstoel op
een opengeslagen statenbijbel,
'red mij van mijn vijanden' lees ik hardop
de echo is het roerend met mij eens.

Weer terug naar de uitgang.
Het rinkelend geluid van wat kleingeld
dat ik in de gleuf van een metalen bus laat vallen
klinkt profaan de kerk door.

eigenlijk loonde het de moeite niet,
geen moment.

Toch ben ik uit de auto gestapt
om het pleintje over te steken, de straat in.
Een enkele keer doe ik zoiets
maar steeds ga ik weg zoals nu,
teleurgesteld,
mij afvragend wat ik er te zoeken had.

Wat moeten we met al die kerken,
dood goud en zilver, vergeeld perkament
geloof is bijgeloof geworden, ongeloof,
wat is ervan overgebleven?
Oorden van onheil, vreemde krachten,
vervallen kathedralen op pleinen vol onkruid.
Wie zal werkelijk de laatste, de allerlaatste zijn
die deze plaats bezoekt?
Iemand als ik, een teleurgestelde
een stiltezoeker,
iemand met honger naar ernst?

Religie is dood, allang gestorven
in deze opgesierde benauwende gebouwen
waar dwanggedachten de sfeer bepalen.

Is God ook dood
gestorven wegens gebrek aan belangstelling

of is het geen religie
maar relatie die opnieuw
geboren moet worden!

Biografie van deze schrijver

kerk kerkbezoek religie / relatie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 154