Korte ode aan de fjord (Noorwegen 2)
Dat daar gewoon gewoond wordt aan de fjord!
Dat daar kostbare schoonheid kosteloos
fonkelt, schittert, tintelt, trilt,
verzilvert, vermat, vergrijst, verzwart,
en van blik tot blik, in schijn van roerloosheid,
de wereld vertraagt en vernieuwt!
Geplaatst in de categorie: natuur
natuur 3.0 met 3 stemmen 
209
209
Geef je reactie op deze inzending:
'aan de fjord' is overbodig door het voorafgaande
'daar' en de vermelding in de titel.
Als je dus inkort, klinkt het al beter.
Ik geef toe dat je wel een tegenstelling creëert
die frappeert als je daar inderdaad woont.
De onlangs overleden Henri Meschonnic, fijnzinnig beschouwer en analist van het poëtische, had zijn hele poëtica op dit soort effecten gebouwd. Niet alleen op allerlei vormen van herhaling, maar ook op allerlei vormen van afwijking en regeloverschrijding, kortom, alle verschijnselen die het lezen verzwaren en de aandacht vergroten. Hoe meer van dit soort intensiverende elementen, hoe ´poëtischer´ de tekst/onderdelen van de tekst. Natuurlijk is het verband tussen deze nogal formele elementen de literaire ervaring niet dwingend. Gelukkig maar!
Kennelijk heeft K. Borgdorff een strengere opvatting dan ik van wat een ode hoort te zijn. Ik citeer Théodore Banville in zijn Petit traité de poésie francaise (1872) :
L´ode (...) a absorbé tous les genres poétiques, (...) elle est devenue toute la poésie moderne.
Daar heb ik weinig aan toe te voegen
klinkt van geen kant en is overbodig.
Verder is het vers zo mooi als het plaatje!