- Nacht zwijgt als kristallen inkt -
Ontvankelijkheid voor poëzie
vaak en fijn geschreven proza
laten mij zien dat ik om je geef
draai mij om, hand van mij, ze wuift
overtuigingskracht, ze schrijft
vormvast zwijgt nacht als kristallen inkt,
mijn nacht van tijdelijk afscheid nemen
onwezenlijk, bijna kunstmatig
om zonder klankmogelijkheden te gaan
omlijsten voetgangers, die zwijgend staan
de donkerblauw fluweel verlaten straat
stilstaand kijken voorbijgangers
hun naambordjes hangen nog aan gevels
vol ontzag heeft ochtend het vele glaswerk
van ontelbare lichten gedoofd
gevatte koude adem vanbinnen,
mijn inkt zou nog uren kunnen schrijven
over losser gedefinieerde vormen van verlies
interpretatiemogelijkheden die ik niet kies
koude bloemlezingen sterven
als schriftelijke vragen, late kristal lelies
alsof ik nooit bij jou weg zou zijn gaan
bestudeerde inktblauwe nacht broze plekken
verfijnd in mijn hart, gestolde verschrikking
ijs omringt de nachtelijke denker
ingehuld gebroken liefde in zacht roze wrap
de bloemenkelk lacht ingepakt
gebruikt soms zacht herhaald refrein
legt nacht ondoorgrondelijk spreken op
dagdromen over dichtkunst vatten rijm
midden tussen kleurrijke stijlregisters
hoe wij wisselend onderdeel van kunstvormen
vergankelijk kunnen bestrijden
zwijgt nacht als kristal van inkt.
Geplaatst in de categorie: filosofie