En och, het lijkt…
nog eens het kussen opschudden
een zachte aai over zijn wang
jouw stilte in zijn handen leggen
fluisterend welterusten zeggen
slaap maar, toe, slaap maar…
de tijd verstrijkt
en och, het lijkt
dat de donkere nacht
hem naar de morgen zal dragen
wat zou je op dat ogenblik
nog kunnen, durven vragen…
... Bij ziekte ...
Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 5 februari 2014
Geplaatst in de categorie: verdriet