Eeuwige sneeuw
men zei mij dat het wolken zijn
achteloos, in het voorbijgaan
zomaar flarden van schone schijn
verder niet iets om bij stil te staan
bij waterdruppels hoog in de lucht
maar dan wazig en buiten bereik
ben liever voor regen beducht
zo gaf men van zorgen blijk
ik dacht in mijn onschuld
dat het bergtoppen waren
in zwijgende nevelen gehuld
of drijfijs, op drift naar open zee
nu blijf ik naar boven staren
om te dromen met de wind mee
Geplaatst in de categorie: vrijheid