Mijn hart kent, went
in de stille deemster
fluister ik in woorden
mijn weifel, mijn twijfel
tot een ongeoefend lied
mijn hand penseelt dromen
nachtelijke werkelijkheid
een wonderster, zo mooi
siert mijn gesloten pad
ik ben ik
tot de morgentijd
mijn hart kent
went aan de tegenslagen
hoffelijkheid wint
overwint nonchalance
een hunkering lispelt
langs begroeide muren
waar de kleine vogels
werken aan een nest
hoor, de lente roept
ik nodig haar op mijn hand
ze schrijft genegenheid
een groei en bloeirefrein
ik ben ik
dat wat ik wil zijn
Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 6 april 2014
Geplaatst in de categorie: emoties