Netgedichten

netgedicht (nr. 51.664):

Het ouder worden...

Beklemd tussen vier muren in
het geraamte van de tijd...
Iedereen ademt zwaar en de leegte
tussen de botten is als verzuring
in de nerven van bladeren.

Langzaam, maar zeker sterft ieder
wezen, de ziel krimpt eerst ineen
en ieder ding waar zoveel waarde aan
werd gehecht verandert in steen.

De liefde die broos is wordt verpletterd
in een heilloze tijd, genade door macht
in beton gegoten en al het dierbare is
verworden tot leed dat kastijdt.

... In wezen een metafoor, dat iedereen ouder wordt...
En vooral de ouderen o.a. in een bejaardentehuis
hebben het vaak 'zwaar'... ...

Schrijver: martin valk, 27 april 2014