inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 52.165):

Zonder haast

De bladeren bewegen traag
als de wind even ruist
een eenzame zwarte kraai
krast schor zijn eigen lied
achter de heg loeit een koe
als antwoord op een andere
met in zijn snavel een worm
rent een merel hippend langs

Lang staar ik naar de overkant
van het beboste dal
gehypnotiseerd door een roofvogel
die zweeft met de stromen
tot hij langzaam verdwijnt
in een wolkenstip

De wereld is nu een wolk
en ik drijf langzaam mee
soms moet je de wereld
even de wereld laten
en je eigen wereld beleven

Schrijver: geeraardt, 19 juni 2014


Geplaatst in de categorie: welzijn

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 135

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Chatfant
Datum:
20 juni 2014
Voor mij heel herkenbaar, dat dusdanig door de natuur gegrepen worden, dat je wegzweeft van de wereld en alleen die ruimte en die schoonheid van de natuur nog maar bestaan. Alles lijkt dan zo relatief.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
20 juni 2014
mooie beelden waar gevoel een gezicht krijgt!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)