Netgedichten

netgedicht (nr. 52.288):

Geborgen

Toch is de schoonheid ons gebleven
al is er zoveel pijn en leed.
Er zijn de vragen in dit leven
en zoveel waar je niets van weet.

Maar alles is oneindig teder
en steeds licht het weer anders op,
al moeten we doorheen het duister
en staat ooit alles op zijn kop,

toch wil ik dankbaar verder gaan
al is er droefheid in ’t bestaan
en huil ik zacht vanbinnen.

Ik leer langzaam beminnen;
al blijven ook de zorgen,
ik voel me diep geborgen.

Schrijver: Adeleyd, 2 juli 2014

rosa.olaerts

skynet.be

Geplaatst in de categorie: filosofie

geborgenheid

vragen

tederheid

2.0 met 4 stemmen

191

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 3 juli 2014; Bedankt voor je hoopvolle gedicht, Adeleyd, weet dat velen zich zoals jij voelen en dat jij voor hen op komt! 'Diep geborgen' is een mystieke uitspraak en veelbetekenend.

Naam:: Ralameimaar
Datum:: 2 juli 2014; mooi Adeleyd, en prachtig passende foto van het meisje dat totaal niet bang is en zich geborgen onder het paard voelt

Geef je reactie op deze inzending: