Netgedichten

netgedicht (nr. 52.385):

Soms droom ik wel eens

Soms droom ik wel eens
dat sommige vriendschappen
al bestaan ze nog maar veertig jaar
nooit verloren zullen gaan,
maar ja, dromen blijven dromen
en ik weet het maar al te goed
wat de tijd met schepen, bloemen doet
met op dat vergankelijkheidsprocedé
heel weinig uitzonderingen
als je ’t wilt geloven.

Nee, dromen zijn bedrog, weet ik
zoals sommige vriendschappen
al bestaan ze nog maar veertig jaar
van sprankelende bronnen, kolkende beken
in traag stromende rivieren overgaan,
die vroeg of laat, meanderend of niet
met al hun zoete water uitmonden
in een afzichtelijk zoute oceaan,
een zee van rancuneuze ontboezemingen,
waarvan ’t zout zelden meer zoet wordt.

Soms, heel soms zijn dromen geen dromen,
schrik je midden in de nacht wakker
van hoefgetrappel, galopperende paarden, wild gehinnik
die je benauwd naar adem doen happen
en blijken sommige vriendschappen
al bestaan ze nog maar veertig jaar
tegen alle natuurwetten in
toch niet om zeep te kunnen worden gebracht,
omdat een vriend die mij van karaktermoord beticht
nog net op tijd ’t licht van de waarheid ziet,
mij verontschuldigend zijn hand aanbiedt,
en onze vriendschap zingevend toch voortduurt.