De mierenkapel
Het was een intelligent mierenvolk
Daar in dat Braziliaanse woud
Krioelend leven in een kolk
En eeuwenoud
Ze waren zichzelf bewust
En dachten na over hun bestaan
Zij waren niet zomaar gerust
Hoe het na dood zou verder gaan
Maar zij voelden een zekere kracht
Die zou blijven dragen
Een eeuwige macht
Aan wie alles was te vragen
Daarom bouwden ze een kapel
En, alle tijd, stopten toen met het werk
In dat bouwsel voelden ze de band, jawel
En de verbinding maakte hun weer sterk
Ze voelden zich uitverkoren
Dus meer dan anderen gezien
Beslist zou iemand hen na sterven horen
Zeker! Niet misschien
Zo dachten zij deel te zijn van een groter plan
Met echter een grote min
Alsof het niet anders kan:
Ze zaten er helemaal niet in
Want direct na de preek van moedermier
Werd hun hoop volledig platgewalst
Het interesseerde de wegopzichter geen zier
Zo bleek ook deze grondtekst toch vervalst
Geplaatst in de categorie: spiritueel