Netgedichten

netgedicht (nr. 52.673):

Ik zie wat jij niet ziet

Kijk, daar, die oude zweefmolen.
Er zitten mensen in, blije mensen.
Ze zweven en zwaaien.
Plotseling stopt de molen.
Niemand stapt uit. De zitjes zijn leeg.
De muziek zwijgt.
Ik sta aan de kant, alleen
met een suikerspin in mijn hand.

Schrijver: Hanny van Alphen, 16 augustus 2014

hanny.vanalphen

quicknet.nl

Geplaatst in de categorie: psychologie

molen

alleen

3.0 met 7 stemmen

441

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 15 september 2014; de kracht van de verbeelding... mooi.

Naam:: Hanny van Alphen
Datum:: 20 augustus 2014; Ja, 'en toch' kan ik wel missen Nico. Bedankt voor het aandachtig lezen en je waardering.

Naam:: Nico Noorman
Datum:: 18 augustus 2014; Mooi.
Het is een beschouwend gedicht. Je staat erbij en je kijkt erna.
De lezer moet het invullen en heeft er zijn eigen gedachtes bij..
Misschien is daarom “en toch” (waarbij je iets wilt duiden) niet nodig.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 17 augustus 2014; heel mooi dit 'ontglippen' ...

Geef je reactie op deze inzending: