Dreef te Korsendonk

Eindeloos leek de dreef
van herfstige kastanjelaars
in de mistige oktobermorgen.
De grond lag vol blaren.
Wij stapten daarin
majestatisch en speels.
Het geritsel drong door
tot de wortel van
al onze zintuigen.
Links was het blinkend water
en statige zwanen staarden
volkomen bewegingloos
naar hun spiegelbeeld.
Rechts lag het vierkante groenvlak
van een wei omzoomd door eik
intens op weemoedige koeien te wachten.
Dat alles: harmonie en schoonheid.

Maar achter ons wist ik
de wonde van de E34.

herfst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 103