Mist in de ruimte

Gedempte stemmen die
zij wilde doen weerklinken
uit een gelinieerde schrift
van kristal verpopte vlinder
gedroomde aanzet tot
een nieuw begin in een

aarzelende kus in een zin
de lippen stijf gesloten
verdooft het denken.
lichtverval verdampt
de trede tot de ruimte
of vult zich met mist,

daarin een gebroken stem,
in een tegendraads bestaan
een blik die oplicht
een glimp van herkenning
als onbegonnen werk.

er kleven beelden
in haar hand, een
album van de geest, de foto’s
van weleer verwaaien in
een wind die de gevallen
bladeren leest.

ze schuift het boek opzij
en klapt het dicht
het is stil, zij vraagt en wie ben jij?,
ik knik, er rollen tranen
over het gezicht
het is hier stil en vrij.

Het lichaam blijft sterk, de geest
treedt terug op zachte watten.

Dementie: een sluipmoordenaar.

... Illustratie: Viviandevriese ...

De geest treedt teru

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 205