Netgedichten

netgedicht (nr. 53.557):

Verwonde bladeren

De takken van de beuk
wortelen nog in hemelsblauw.
De verhalen zullen doven,
de laatste bladeren vallen gauw.

Even een tijdje samen.
Samen om te suizen, te ruizen;
wat zo heerlijk was. Leven!

Liefde is de kleur
van verwonde bladeren.
Wees niet bang,
je bent vrij. Dans!

Dans op de wind
waar alle melodieën dromen
over stilte. Zuivere stilte. Amen!

Er is meer. Eeuwig meer.
Ga nu maar. Ik blaas je verder,
hoger dan het hemelsblauw.