Bloedbaan?
Als je mij met je ogen raakt
word ik vloeibaar kristal,
transparante voedsel van licht
in een achtbaan van de dromen,
monding van de delta in de amazone,
zuurstof van het regenwoud, gebouwd
in mooiste meridiaan van je handen,
het water ademt waarvan we zijn
gemaakt, nog aarzelen de lippen,
vraag is, zullen we van elkaar drinken,
misschien ben ik morgen alweer te oud,
mijn dorst zijn golven die onderhuids
wegrollen op de kiezels van het libido,
open zenuwcellen van een gewond dier
die voor een streling strijdt,
want als je mij niet toestaat,
die wens na te komen die de dood
mij geeft in de zelfgekozen tijd,
om in jouw bloedbaan te stromen, waarin
ik mijzelf als drenkeling beschouw.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 30 november 2014
Geplaatst in de categorie: liefde