Leer mij toch leven
Leer mij toch leven, ver voorbij de angst
om wat dan ook toch maar te verliezen.
Er is zoveel dat als vanzelf al wel werd
losgelaten, maar evenveel of meer zelfs
bleef behouden in wat ik bij gebrek aan beter
mijn ziel zal noemen; diepste kern van zijn.
Wie ben ik eigenlijk en wat is echt van waarde?
Soms zingt het antwoord wel, doorheen de pijn,
maar ‘t leven blijft een leren, altijd weer opnieuw
en niets is ooit voorgoed gezegd of maar bedacht.
Ik droom het soms in ’t diepste van de nacht
en kan dan niet meer slapen. Nog veel moet
losgelaten worden eer ik leef of sterf.
De naam zelfs die ik altijd door maar erf.
Geplaatst in de categorie: filosofie