Dichter aan zee
en als de oude dichter staart
naar het apostolisch blauw
strelen woorden heel bedaard
de rimpels van een oude vrouw
en uit haar bloeien rouwviolen
droevig, feeëriek en zacht
terwijl het maanlicht wordt gestolen
uit de geopende crypte nacht
en nog steeds zal zijn pen zingen
van alle triviale dingen
in crescendo en herhaling
in symfonische vertaling
zwart barok en zwaar als lood
zwervend richting ijle dood
Geplaatst in de categorie: literatuur